Coronalife

Nog voor het uitchecken begon het te regenen. Hier en daar liepen bioscoopbezoekers. Verderop werden enthousiast handen geschud. De oud-voorzitter droeg een trainingsbroek. Er leek in anderhalf jaar tijd niets veranderd.

Twintig huizen en twee bankjes. Er blaften ergens honden en een man wiedde onkruid. Een kraai verjoeg een torenvalk. Het begon te regenen en er passeerde een boer. Zo eindigde zondagmiddag de vakantie.

In het café tegenover de kerk werd luidruchtig naar sport gekeken. Binnen één kop koffie wist ik alles van een grijze man die cola met jenever dronk. Wat bleef hangen was dat hier vroeger elf kroegen waren.

'Boven m'n hoofd zie ik de grijze wolken.' Dat klopte in ieder geval. Verder was ik niet blij dat ik hier was.

In een zijstraat van het plein werden tegenover een café mosselen bereid. Dagvers uit Yerseke. Verderop was een vrolijk vrijgezellenfeest gaande. Bij de ijssalon stond een permanente rij. Het was eindelijk droog.

De regen gaf de ambitieuze boulevard een treurige aanblik. Van het weer kon je hier nooit op aan, wist de serveerster. Dichtbij het strand passeerden twee schepen. Over betaald voetbal had niemand het nog.

Aangekomen aan de kust begon het te regenen. Korte broeken en capuchons dromden samen onder de luifels. Parasols begonnen al te lekken. De verkeersregelaar hield de moed erin. Hij wel.

Er stond een frisse bries. Toeristen bewogen zich op hun kenmerkende wijze door de straten. Een vrouw zonder benen in een rolstoel was aan het bellen. Er waren nauwelijks Duitsers.

Een vijf kilometer lang boerenweggetje omzoomd door bomen. In de verte het geraas van drie snelwegen. Hier niets en niemand, behalve wat agrarische bedrijvigheid. Kwam er maar nooit een einde aan de Elsenpas.

Bij de kadodrogist miste een ouder echtpaar een batterijtje. Er was ook een agrarisch museum. Verderop lieten twee vrouwen hun honden uit. De parkeerplaats naast het café kreeg nieuw grind. Op de tap hadden ze Grolsch.

Een dorp in tweeën. In het katholieke noorden een specialist in e-bikes en onbeperkt spareribs eten op donderdag. Vanuit het protestante zuiden trokken dreigende wolken dichterbij. De toorn natuurlijk. Wegwezen.

Een man met een blauwe overall was net klaar met grasmaaien. Op het kerkhof was opvallend veel plek. Nederlandse bouwvakkers renoveerden een oude boerderij. Er waren geen grenscontroles.

Een langwerpig dorp tussen de Maas en beboste heuvels. Op de rivier werd uitbundig met bootjes gevaren. Het water was alweer flink gezakt. Voor de kerk op het plein waren super kersen te koop. Vlakbij het gemeentehuis was onlangs een meisje geboren. Fenne.

De gemoederen bleken hier te worden beziggehouden door Mega XL Windturbines. Ook was de supermarkt ter ziele. Er stond een muziekkoepel en bij de forellenvijver was behalve een speeltuin ook een terras. De koeien maakten een weinig vitale indruk.

De oude pastorie kreeg een nieuwe voortuin. Bij de afhaalchinees ging de keuken om 16.00 uur open. Het zalencentrum sprong het meest in het oog. Dat biedt tevens plaats aan een eetcafé, een slijterij en een woonhuis. Er was geen party of congres. Wel veel vitrage.

Bij aankomst gaapte er een groot gat in de weg. De kentekenplaten waren hier zowel wit als geel. Er werd rund um hause gerommeld en soms passeerde een fietser. Het zag er niet naar uit dat er op korte termijn zou worden gevoetbald.

Rondom Haalderen bleek het te wemelen van de paarden. Een huis met gesloten rolluiken kreeg nieuwe dakpannen. Op het fietspad waren speed-pedelecs toegestaan. Middenin het dorp lag een bos. Ik durfde er niet in.

In de verte kon je het Reichswald zien liggen. Over de dwars door het dorp slingerende weg denderde voortdurend zwaar verkeer. Er stopte niemand. Bij Betty's Haarmode zaten twee klanten. Ze keken verschrikt op. Voor een uitspanning met terras moest ik maar terug naar waar ik vandaan kwam.

Hier was grijs haar in de mode en tuinieren de gedeelde liefhebberij. Vooral gras maaien. Tegenover de supermarkt stond een wooncentrum dat 'Together' heette. Een man met Poolse kentekenplaten postte een brief. Het café was gesloten.

Volgens de uitbater, die trouwens helemaal geen Harm heet, was het die zaterdagmiddag iets te warm voor zijn belevenisboerderij. Toch was er van alles te beleven. Een zekere Celine verkeerde in een juichstemming omdat zij zojuist een kip had geaaid. Haar ouders glommen van trots. In het winkeltje verkochten ze behalve bier ook speelgoedtrekkers. Helaas geen blauwe.