Coronalife

Langs het kanaal waren twee jonge vrouwen waarschuwingsborden aan het neerzetten in verband met de eikenprocessierups. Voor gemeenteambtenaren waren hun broekjes heel erg kort. Zeker gezien het hier dreigende gevaar. In het dorp zelf was verder niets te vrezen. Het verbaasde wel dat het kanaal vanaf het terras met geen mogelijkheid te zien was.

In Kekerdom bleek de kerk buitendijks te liggen, wat gezien de geschiedenis hier een groot vertrouwen in God doet vermoeden. Twee jonge vrouwen op slippers zochten met Google Maps hun weg naar de theetuin. Een groep boomers blokkeerde met hun elektrische fietsen de dijk. Zij hadden de thee al op.

Het was maandagmiddag en de lucht boven Millingen aan de Rijn was dreigend. Misschien dat de heersende rust daarom iets beklemmends had. 'HELAAS GEEN KERMIS FIJNE VAKANTIE', daar moesten we het mee doen. Gelukkig begint deze week wel de bingo weer. Op anderhalve meter.

Wat opviel was hoe hard het verkeer door het dorp scheurde. Ook was er een vervallen kroeg die te koop stond. Een jong stel zat op het terras van de cafetaria. Zo te zien namen ze het ervan. En dat op woensdag. De kerk maakte een verrommelde indruk. Op het sportpark was niemand.

Aan de Jan Gijzenkade in Haarlem bleek de businessclub nog in authentieke staat. De jaren negentig geconserveerd onder een vervallen tribune. Alsof de geldschieters van weleer, die de club niet konden redden, ieder moment toch weer konden aanschuiven voor een hapje, een drankje en een stukje muziek.

De zon scheen boven de stad maar de herinnering aan die heerlijke coronawinters bleef.

In een kil toiletgebouw borstelden twee grijzende mannen zwijgend en ernstig de vaat. Het rook naar toiletgebouw. Uniforme sleurhutten omzoomden als een lint het veld. Er speelden kinderen, er brandde een vuur en er floten vogels. Naast een busje stond een groen tentje.