De wekelijkse donderdagmarkt, de jaarlijkse Landbouwdag, de Dag van het Schaap en het lokale kampioenschap schapenscheren. Dat kwam hier allemaal samen op een groot weiland achter de dorpskerk. Blauwe overalls, rode zakdoeken, cowboyhoeden en klompen. Er stond voor miljoenen aan landbouwtuig uitgestald en er werden paarden, koeien en schapen gekeurd. Terwijl ik een paar paardenmeisjes stond te keuren werd achter mij een enorme oude dieselpomp van een gemaal aan geslingerd. Zwarte dampen stegen op boven het weiland.

Op het veld begon een demonstratie. Afwisselend reden gerestaureerde oude landbouwvoertuigen en gloednieuwe machines een rondje, begeleid door uitleg over de ontwikkeling van de landbouwtechniek en sneren richting het CO2-beleid. Verderop zaagde een kunstenaar met een motorzaag een uil uit een boomstam. Natuurlijk was ook aan de inwendige mens gedacht. Een jager legde me uit dat ze op Texel nu eindelijk de grauwe ganzen mochten afknallen. Ze maakten er behalve hondenkoekjes ook burgers van. Hij raadde me ook de hazenkroketten aan. Verder was er lokale kaas, koek en nog veel meer.

Een man begon me ongevraagd uitleg te geven over een voerrobot voor in de koeienstal. 'Wij maken alle denkbare apparatuur om de koe heen, maar de koe staat natuurlijk altijd centraal', ging hij verder. Hij leek teleurgesteld toen ik vertelde dat ik helemaal geen vee heb. Als troost zei ik dat ik wel iemand ken met koeien en ik loog dat ik het hem zeker allemaal ging vertellen. Inmiddels lustte ik wel een biertje. Het alcoholbeleid bleek hier strak gereguleerd. Eigen drank meenemen was ten strengste verboden en de verkoop op het terrein was in handen van de plaatselijke voetbalclub. Met mijn biertje ging ik het programmablad bestuderen. De sponsoren trokken de aandacht: mechanisatie, transport, grondverzet, loonwerk, aannemerij, veehouderij, akkerbouw, diervoeders, slachterij, slagerij en ga zo maar door. Terwijl ik een portie hazenbitterballen bestelde realiseerde ik me dat dit evenement eigenlijk een hele dikke middelvinger is. Toen ik richting uitgang liep vroeg ik de kunstenaar of hij ook middelvingers uitzaagde. Lachend stak hij zijn middelvinger op.